сӯхтан

[سوختن]

1. оташ гирифтан, даргирифтан

2. оташ задан, сӯзондан, даргирондан

3. аз расиши оташ, оби ҷӯш ё дигар моддаи сӯзонанда осеб дидани ягон узв; сӯзиш кардан

4. даргирифта равшанӣ додан (мас., чароғ, шамъ)

5. маҷ. талаф шудани мол, пул ва меҳнати касе; нобуд шудан, аз байн рафтан, барбод рафтан

6. аз беобӣ хушк ва нобуд шудан (кишт)

7. афсӯс хӯрдан, ҳайфу дареғи касе ба чизе; ғусса кашидан, аз дарду алам дилафгор шудан

8. рашк бурдан, ҳасад кардан; сӯхтану сохтан ба дарду мусибат ва ба ҳасрату ғам тоб овардан; дил сӯхтан (ба касе ё чизе) афсӯс хӯрдан, раҳм омадан, тараҳҳум кардан; димоғ сӯхтан (аз чизе) дилгир шудан, хафа шудан; дар офтоб сӯхтан гандумгун шудани пӯсти бадани одам аз зиёд истодан дар зери офтоб хонаат сӯзад! хонавайрон шав!